This article describes and explains the development of the regional construct for the coordination of medical assistance in accidents and disasters, the emergency medical services in the region (GHOR), in the Netherlands in the period 1996 to 2020. The authors distinguish four stages of organisational development, which they analyse from a multi-actor perspective consisting of three elements: the impact of disasters and (negative) evaluations, the institutional context and the bureaucratic battle surrounding the GHOR. The GHOR was a solution for a perceived insufficiently coordinated functioning of all parties involved in medical assistance. The GHOR was positioned in a complex way. This made it predictable that the multidisciplinary GHOR process would gradually be integrated within the ‘nearby’ regular mono-disciplinary acute care process and the structures for it. This article gives policymakers involved in disaster and crisis management more insight into the history and development of the GHOR over the last two decades. This insight is important now that the added value of the GHOR has come under discussion, partly due to the doubts of the Evaluation Committee for the Security Regions Act, and decisions about its future have to be taken. For administrative scientists, this case study shows that public administration’s ability to foresee and break through known organisational development patterns is still inadequate.

Governments around the world responded at roughly the same time but in several different ways to the emerging threat of COVID-19 in early 2020. This article sets out the nature of the different strategies that emerged over the course of the pandemic, focussing on the policy tools deployed. Some of these efforts were successful in containing the coronavirus while others were not, in some cases due to poor initial choices and in others due to poor implementation of the chosen strategy. Although the initial understanding each government had of the nature of the disease was the same, different state capacities and different levels of preparedness and effective leadership can be seen to have resulted over time in the emergence of six distinct approaches to the pandemic which, once deployed, proved difficult, although not impossible, to change as the pandemic unfolded.

Dutch social policies are aimed at the integration and participation of all people. This creates challenges for persons with a mental vulnerability and their neighbourhoods. Five municipalities in the province of Flevoland asked us to help them improve the move from protected living to living in the neighbourhood. We used an arts-based participatory action research design and we followed ‘hot topics’, topics that sparked people’s energy and emotion, and which led to empowerment and participation. Focusing on these topics, which initially might not seem to be closely connected to the main research topic, might produce more information, and energy to take action on it, rather than rigidly sticking with the initial research topics. In this article, we focus on the first phases of the project. The emotions that people with mental vulnerabilities expressed when talking about their dogs, led us to the core of what really mattered to them in terms of inclusive living and participation. The dog functioned as an unexpected ‘hot topic’. In a symbolic sense, ‘the dog’ stands for a diverse range of lifeworld topics that can act as a creative catalyst for social change.

Vooraf

Participatief actieonderzoek en responsieve evaluatie staan volop in de belangstelling bij beleidsmakers en onderzoekers. Dit type beleidsonderzoek en -evaluatie beoogt democratisch, inclusief én impactvol te zijn. Het gaat om onderzoek mét in plaats van óver mensen. En het is actiegericht: onderzoek wil bijdragen aan concrete oplossingen door met betrokkenen gezamenlijke (verbeter)acties te ontwikkelen in de praktijk, en daarop te reflecteren en van te leren. Dit alles met het oog op sociale inclusie. Het zijn mooie idealen, maar wat betekent dit in de alledaagse, vaak weerbarstige onderzoekspraktijk?

Op 20 januari 2020 organiseerde prof. Abma daarover een symposium, getiteld ‘Responsive, Participatory Research: Past, Present and Future Perspectives’ (Vrije Universiteit, Amsterdam). De rode draad op het symposium was de vraag wat goed en ethisch verantwoord participatief onderzoek is, en wat dit vraagt van onderzoekers en beleidsmakers. Drie lezingen op deze conferentie zijn nadien omgewerkt tot essays om lezers van Beleidsonderzoek Online vanuit verschillende perspectieven beter kennis te laten maken met deze vorm van onderzoek:

Prof. Weerman en haar team focussen in hun bijdrage op het zich in de praktijk ontwikkelende onderzoeksdesign en het inzetten van creatieve methoden om participatie te bevorderen. Ze gaan na welke kwaliteitscriteria aan participatief actieonderzoek worden gesteld en hechten daarbij met name aan eisen ten aanzien van participatie, samen leren en verschil maken (zie BoO juli 2021). Ze benadrukken het belang van creativiteit en flexibiliteit.

Prof. Abma bespreekt in haar artikel de normatieve dimensies en de ethiek van participatief actieonderzoek (zie BoO september 2020). Ze illustreert met een voorbeeld uit de crisishulpverlening aan GGZ-cliënten dat participatief actieonderzoek niet slechts een methodisch-technische exercitie is, maar een sociaal-politiek proces waarbij bestaande machtsverhoudingen verschuiven om ruimte te geven aan nieuwe stemmen en kennis. Dit omvat het zien van en stilstaan bij ethisch saillante dilemma’s en morele reflectie.

De bijdrage van prof. Cook (zie BoO februari 2021) gaat over de weerbarstige praktijk van participatief actieonderzoek. Het doel is samen leren en voorbij geijkte oplossingen komen. Zij laat zien dat dit uitdagend is voor professionals die geconfronteerd worden met burgers die feedback geven en vragen om het (deels) loslaten van vaststaande professionele kaders. Er ontstaat dan ongemak en onzekerheid, maar zo beoogt en laat Cook overtuigend zien, deze ‘mess’ (niet meer goed weten wat goed en nodig is) is productief om te komen tot hernieuwde inzichten en innovaties.

(Introductietekst opgesteld door prof. T. Abma)

In this article, we investigate the moderating role of political sophistication on the vote for populist parties in Belgium. Building on the literature about the diverse determinants of populist party support, we investigate whether issue considerations and populism-related motivations play a bigger role in the electoral calculus of politically sophisticated voters.
Using data from the 2019 general elections in Belgium, we focus on the cases of Vlaams Belang (VB) and Parti du Travail de Belgique- Partij van de Arbeid (PTB-PVDA). We find evidence suggesting that political sophistication enhances the impact of populism-related motivations on populist party support, although the effects are contingent on the party. Moreover, we show that, for issue considerations, the moderation effect only comes into play for VB voters: the impact of anti-immigrant considerations is greater at increasing levels of political sophistication.

This article is a review of two policy documents on integrated care in the Netherlands. I argue that not a shared definition of ‘integrated care,’ but instead the own factual understandings of care and normative preferences, values or interests concerning care motivates the action of actors that need to produce integrated care. Not the network-level problem, but instead actor-level motivations explain to what extent integrated care is effectuated. The policy documents, but also important segments of the literature on policy integration seem to underestimate this problem.

Participatory and responsive approaches to research strive to be democratic, inclusive and impactful. Participatory researchers share a commitment to epistemic justice and actively engage citizens and users as well as other stakeholders in the co-creation of knowledge for social change. While more and more researchers and policymakers feel attracted to these approaches in practice, the normative ideals of social inclusion and justice are sometimes hard to realize, because of established interests, power relations and system requirements. In this article I argue that participatory researchers and evaluators have a moral responsibility to do ‘ethics work’. This is more than just following ethical principles and codes of conduct. ‘Ethics work’ entails the labour and effort one puts into recognizing ethically salient aspects of situations, developing oneself as a reflexive practitioner, paying attention to emotions and relationships, collaboratively working out the right course of action and reflecting in the company of critical friends. In this article I present the theory and ethics of participatory approaches, illustrate ethical issues and ethics work related to collaboration, politics and power, and share lessons based on ten years of practice in the field of health and social well-being.

Vooraf

Participatief actieonderzoek en responsieve evaluatie staan volop in de belangstelling bij beleidsmakers en onderzoekers. Dit type beleidsonderzoek en -evaluatie beoogt democratisch, inclusief én impactvol te zijn. Het gaat om onderzoek mét in plaats van óver mensen. En het is actiegericht: onderzoek wil bijdragen aan concrete oplossingen door met betrokkenen gezamenlijke (verbeter)acties te ontwikkelen in de praktijk, en daarop te reflecteren en van te leren. Dit alles met het oog op sociale inclusie. Het zijn mooie idealen, maar wat betekent dit in de alledaagse, vaak weerbarstige onderzoekspraktijk?

Op 20 januari 2020 organiseerde prof. Abma daarover een symposium, getiteld ‘Responsive, Participatory Research: Past, Present and Future Perspectives’ (Vrije Universiteit, Amsterdam). De rode draad op het symposium was de vraag wat goed en ethisch verantwoord participatief onderzoek is, en wat dit vraagt van onderzoekers en beleidsmakers. Drie lezingen op deze conferentie zijn nadien omgewerkt tot essays om lezers van Beleidsonderzoek Online vanuit verschillende perspectieven beter kennis te laten maken met deze vorm van onderzoek:

Prof. Weerman en haar team focussen in hun bijdrage op het zich in de praktijk ontwikkelende onderzoeksdesign en het inzetten van creatieve methoden om participatie te bevorderen. Ze gaan na welke kwaliteitscriteria aan participatief actieonderzoek worden gesteld en hechten daarbij met name aan eisen ten aanzien van participatie, samen leren en verschil maken (zie BoO juli 2021). Ze benadrukken het belang van creativiteit en flexibiliteit.

Prof. Abma bespreekt in haar artikel de normatieve dimensies en de ethiek van participatief actieonderzoek (zie BoO september 2020). Ze illustreert met een voorbeeld uit de crisishulpverlening aan GGZ-cliënten dat participatief actieonderzoek niet slechts een methodisch-technische exercitie is, maar een sociaal-politiek proces waarbij bestaande machtsverhoudingen verschuiven om ruimte te geven aan nieuwe stemmen en kennis. Dit omvat het zien van en stilstaan bij ethisch saillante dilemma’s en morele reflectie.

De bijdrage van prof. Cook (zie BoO februari 2021) gaat over de weerbarstige praktijk van participatief actieonderzoek. Het doel is samen leren en voorbij geijkte oplossingen komen. Zij laat zien dat dit uitdagend is voor professionals die geconfronteerd worden met burgers die feedback geven en vragen om het (deels) loslaten van vaststaande professionele kaders. Er ontstaat dan ongemak en onzekerheid, maar zo beoogt en laat Cook overtuigend zien, deze ‘mess’ (niet meer goed weten wat goed en nodig is) is productief om te komen tot hernieuwde inzichten en innovaties.

(Introductietekst opgesteld door prof. T. Abma)

In 2015, Dutch local governments have become responsible for youth care, social welfare, employment and income assistance programs, as a result of decentralization. Many municipalities have set up service delivery networks and community teams, in which they collaborate with healthcare providers and civic organizations to build integrated care services. It is assumed that these networks will improve outcomes in terms of enhanced people’s self-reliance and healthcare cost control; by operating close to citizens they are in a position to know the client, activate a client’s social network and mobilize specialized professional expertise if necessary. However, a comparative case study of 26 emerging local networks in the Arnhem area indicates that healthcare providers use the networks mainly for presentation purposes in an effort to secure business continuity, that the role of local governments is fuzzy, and that citizen participation only thrives when actively encouraged in a climate of trust.

There are many different ways in which employees may choose to address unequal treatment at work. They may do so themselves, in an informal or formal manner on the work floor. They may also, at some stage in the dispute, decide to involve specialized advisers such as legal advisers, anti-discrimination officers, health and safety executives and labour unions. It is generally assumed that consulting such specialized advisers will help the employee to address unequal treatment more successfully. In this paper, the effectiveness of the interorganizational field of specialized advisers is analyzed on the basis of an elaborate study among different types of respondents. The main finding is that fear of retaliation plays a crucial role in seeking and receiving specialized advice and that the existing interorganizational field broadly fails to cope with this fear. To resolve this issue, the field needs an improved governance structure with better co-ordination between different types of advisers.